van Wellington naar Hastings

26 februari 2017 - Hastings, Nieuw-Zeeland

Vandaag is de dag voor de belangrijkste reden om juist nu naar NZ te gaan. We gaan  bij tante Jo en Ome Wim , beiden 86 jaar, op bezoek. Zij zijn in 1953 naar NZ geëmigreerd. Ome Wim in februari op de golven van de storm die de Watersnoodramp in Zeeland en Zuid-Holland heeft veroorzaakt. Tante Jo kwam een half jaar later. Ze zijn na hun pensionering verhuisd van Wellington naar Hastings in Hawkes Bay. Hun oudste dochter Diann, die al voor hen naar Hawkes Bay was verhuisd woont daar ook. For the records, tante Jo is een Wildenbeest. Drie Kinderen In Wellington die we gisteren hebben ontmoet en de jongste woont in Levin , 100 km ten Noorden van Wellington.

Om 9.40 vertrokken we nadat de bus was ingepakt en uitgezwaaid door Clifford en Debby. De route ging via de Waiarappa, een berg die nog even genomen moest worden en waar ome Wim een jachthut heeft of had. Maar na deze berg kwamen we in relatief vlak land terecht. De tomtom heeft het opgegeven en maakt geen contact meer met de satelliet. That is a bummer. Maar met kaarten en op kritieke momenten de telefoon redden we ons best. Op onze weg komen we door een aantal stadjes die er aantrekkelijk uitzien en waar het gezellig druk is. Maar die laten we links liggen. In Masterton is onze eerste stop voor koffie in een bar van de bioscoop. Geplaagd door vooroordelen negeren we de waarschuwing van een man die er uit ziet als een zwerver. Hij zegt dat de auto verkeerd geparkeerd is. Wij nemen het niet serieus maar voor de zekerheid vragen we het wel aan mevrouw die er keurig uitziet. Zij bevestigt wat die man al zei. De man maakt een gebaar waaruit blijkt dat die toeristen maar doen. De auto wordt verplaatst en SHAME on US.

De tweede stop is bij Gerry en Hennie Verwaaien, een nichtje uit de familie van ome Wim. Zij zijn 25 jaar geleden vanuit Aalten naar NZ geëmigreerd omdat hier meer mogelijkheden waren om goed te boeren. En met 350 koeien is hij in NZ nog niet eens een grote boer. Hij is wel de enige op het Noordereiland met een ligstal voor koeien. We werden heel hartelijk ontvangen en na het bepalen in welke taal we zouden spreken ging het gesprek van start. De keuze was uit Engels, Nederlands of plat , Achterhoek welteverstaan. We werden getrakteerd op lunch. De zoon des huizen kwam nog even langs in Zwarte Cross t-shirt  met zijn vriendin. Ineke had nog zo'n t-shirt bij zich die werd overhandigd om unisex aan te gaan met zijn vriendin. Het was een leuke en gezellige lunch, waarbij ik geleerd heb over boeren in NZ en respect heb gekregen voor het harde werk dat ze hebben geleverd om tot dit resultaat te komen. En naast hun werk is er ook tijd om te kijken naar ome Wim en tante Jo, die hen vaak geholpen hebben op de boerderij. Tante Jo vertelde later dat ze een keer op de boerderij zouden passen toen Gerrie en Hennie naar Nederland gingen. Er was zware sneeuwval waarbij de stroom was uitgevallen en het verzorgen van de koeien in gevaar kwam. Met kaarslicht van kaarsen die in een vreemd huis niet zo 1,2,3  te vinden waren moesten ze zich redden. Gelukkig was de elektriciteit snel weer terug en kwam het drenken en melken van de koeien niet in gevaar. Na deze stop  gingen we met weckflessen voor tante Jo, op weg om het laatste stuk van de route af te leggen.

Tegen 17.00uur waren we in Hastings. Het laatste stuk van de reis ging langs appel en andere fruit boomgaarden. We werden met open armen ontvangen en de tijd van praten en bijpraten was begonnen. Eerst een rondleiding in de tuin. Het is alsof je in een fruitschaal woont. De dames trokken bij Ome Wim en tante Jo in en de heren bij Diann die een paar straten verderop woont. De verhalen over hier en daar gingen van start. Er wachtte ons een heerlijke bbq bij Diann waarbij zowel tante Jo als Diann erg hun best hadden gedaan. Het fotoboek dat we hadden gemaakt ter eren van hun 61 jarig huwelijks feest afgelopen september in Nederland werd erg gewaardeerd. Na aanleiding van het boek begon het ophalen van herinneringen. Het was een mooi weerzien en met de plannen die we hebben gemaakt beloofd het een mooie tijd te worden in Hastings.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

5 Reacties

  1. Titia:
    28 februari 2017
    Wat ontzettend leuk om zoveel familie in NZ te hebben en dan ook nog te ontmoeten. Het klinkt als een "warm bad". Jullie komen toch nog wel terug??
  2. Rita Roelofsen:
    28 februari 2017
    Jullie hebben een aantal mensen heel blij gemaakt met jullie bezoek. Mooi verhaal weer Sieds
  3. Bertus:
    28 februari 2017
    Hallo Sieds, Jacques, Ineke en Joke.
    Volg jullie natuurlijk op de voet. Kan niet elke dag lezen wat jullie beleven om de jullie welbekende reden. Vind het hartstikke leuk.
    Willen jullie de groeten van ons overbrengen naar Tante Jo en Oom Wim en Diann?
    Hele mooie reis nog.
  4. Diny Baas-Wildenbeest:
    28 februari 2017
    Ik weet uit ervaring dat je bij ome Wim en tante Jo aan eten niks te kort komt! En die tuin, dat is echt iets onvoorstelbaar. Geniet van alles en doe ze de hartelijke groeten.
  5. Rogier Nijkrake:
    28 februari 2017
    Leuk recept, kikkerdril op de taart?!!!