Hastings, een rustige dag

Vandaag geen uitstapje gepland. Een dagje rust. Langzaam wakker worden en een ontbijtje in de tuin. De bedoeling was om Hastings te bekijken maar eerst koffie bij oom en tante. Het is mooi om te zien hoe actief beiden nog zijn. Tante Jo troffen we achter de naaimachine en ome Wim zat de krant te lezen achter de "vergroot machine" die hij vorig jaar uit Nederland heeft meegenomen. En koffie , gemalen in een oude koffiemolen die pa 25 jaar geleden heeft meegenomen. Alles wat er aan groente en fruit is , komt van eigen tuin. Bij de koffie weer verhalen op halen uit het verleden. De fosforbom die in in de oorlog tussen de bedden waarin mijn tantes lagen te slapen is gevallen en brand veroorzaakte.. Familieverhoudingen en geheimen en mythes werden besproken. Voor Jacques iets minder interessant maar dan was er altijd nog de politiek of het verschil tussen NZ en NL. Maar verhalen over de stap van oom en tante om naar NZ te gaan gingen er bij hem ook in als koek.

Ome Wim ging met ons mee naar het park en liet ons de chinese garden zien. Aangeboden door de Chinese gemeenschap in Hastings. De bevolking op het Noordereiland is meer divers dan op het Zuidereiland. Er zijn veel chinezen en andere aziaten. De winkels met souvenirs worden veelal gedreven door Chinezen. En in Hastings zijn ook meer Maoris te zien dan op het Zuidereiland. Afgelopen weekend was in Hastings het "Te Matini National Kappa Haka" festival. Een fesrival waarbij verschillende groepen of tribes een competitie aangaan met elkaar om de besta Haka uit te voeren. Haka is de naam van een groep ceremoniële dansen van de Maori's uit Nieuw-Zeeland, maar ook in Samoa en Fiji dansen ze de haka. Door middel van deze dans probeert men de goden (voorvaderen) aan te roepen. Ome Wim was zondag even in het stadion wezen kijken en vertelde dat het erg druk was.In het park is een volliere waarin een cacatoo die" Hi , mate " kan roepen. Dat deed hij 25 jaar geleden maar dat heb ik hem nu niet horen zeggen. Hastings heeft niet zoveel te bieden behalve veel meer art deco gebouwen dan dat ik me herinner. Diann vertelde dat er de laatste jaren meer aandacht is voor deze gebouwen waardoor ze opgeknapt zijn en beter opvallen.

Een slome dag met weinig activiteit behalve een flinke wandeling van en naar het centrum van Hastings. Een laatste avond met de familie die heel gezellig verliep.Het was erg leuk om bij hen te zijn en we hadden het nog wel even kunnen volhouden maar de volgende afspraak wachtte