Natte tocht naar Auckland

Ondanks het stressvolle eind van de vorige dag hebben we redelijk goed geslapen. De regen was nog niet verdwenen.Snel inpakken en wegwezen. Voor Donna hadden we een klein kadootje in de vorm van een sleutelring met 2 klompjes eraan. De ring waar de sleutels van de cabine aanzaten had ik  omgebogen om het slot van de auto eventueel open te krijgen. Je moet toch wat in tijden van nood en moesson. We begonnen aan ons laatste stuk van onze roadtrip door NZ. De laatste mogelijkheid om van de prachtige natuur en landschappen te genieten. In de regen is het nog steeds mooi. Van de familie hadden we een tipgekregen om het Matakohe Kauri Museum te bezoeken. Hier is een grote collectie Kauri hout te zien. Prachtige meubels van Kauri, een tentoonstelling van gomhars van de Kauri boom en de toepassingen daarvan. Er is een verschil tussen Kauri's uit de swamp en uit het bos heb ik geleerd. De Kauri's uit de swamp zijn donkerder van kleur. Aan de jaarringen zie je dat de bomen eeuwen oud zijn. Gebeurtenissen uit de geschiedenis worden aangegeven bij de bijbehorende jaarringen. Het is een groot museum met een overdaad aan geëxposeerde zaken wat bij Jacques de opmerking ontlokt "Hoe veel planken kan je laten zien". Wat grappig en leuk was is dat er veel aandacht is voor de geschiedenis. Er is een heel hotel nagebouwd en ingericht in de stijl die in de 19e eeuw gebruikelijk was en het werd compleet gemaakt door  mansgrote poppen in 19e eeuwse kleding  . Er is een straatje waarbij je in een eetkamer, een slaapkamer allerlei taferelen uit de geschiedenis van de Europese NZ kunt zien. Zelfs de eerste transgender is hier tentoongesteld .Een leuk museum met  een ( te) groot aanbod. Bijvoorbeeld: kettingzagen in de loop van de geschiedenis .De oude zagerij is leuk en interessant. 25 Kettingzagen op een rij is leuk als je het als een kleurrijk kunstwerk ziet . Dit was geloof ik niet de bedoeling. Een vergelijking met een openluchtmuseum komt dichtbij met het grote verschil dat hier alles overdekt is. De school en kerkgebouw die ook bij het museum horen vormen hier op een uitzondering. Alle indrukken werden verwerkt bij een kopje koffie. De reis werd hervat . De heftigheid van de regen nam toe. Zo erg zelfs dat we aan de kant van de weg moesten staan. Het uitzicht was erg beperkt en op sommige plekken stond het water op de snelweg of het liep als een rivier over de weg. ZOAB  is nog niet alom toegepast hier. De 200 km die we moesten afleggen duurde zeker 4 uur. In Auckland waren er om 14.30 uur al lange rijen langzaamrijdend verkeer. Het koste 3 kwartier om in de buurt te komen waar ons geboekte airbnb huisje was. Laverend door overwegend ongezond dik ogende schooljeugd die onze bus bekeken als een rariteit kwamen we aan. De b&b lag in Manakau, een stad die door Auckland is ingelijfd en 25 km van het stadscentrum van Auckland ligt. Op de website werd bij de accomodatie werd vermeld dat je geen hotelkwaliteit moest verwachten. Nou dat kloptte.Het was alsof we in een viswinkel in de Schilderswijk waren terecht gekomen. Dicht bij het vliegveld weliswaar maar om nou 3 dagen in een viswinkel 26 km van het stadscentrum te gaan wachten op een vliegtuig had niet onze voorkeur. Wat te doen nu. Eerst eten bij De Mac waar de schooljeugd in uniform zich tegoed deed aan milkshakes. Er hingen ook wat mensen rond die mogelijk al wat meer hadden gebruikt dan een milkshake. Misschien wel coke en dan bedoel ik niet het drankje. Dit versterkte ons gevoel om ons heil maar ergens anders te zoeken. Er werd wat gebeld en opeens waren we van de Schilderswijk in Wassenaar terecht gekomen. In de file en dan langzaam de stad in.Een goed appartement in een hotel in Parnell. In de stromende regen de camper voor een deel leegmaken. En het was even droog. Gauw boodschappen doen te voet. Even een stukje lopen na een dag zitten.De droogte was van korte duur. we kregen een lift van een Chinese mevrouw naar de supermarkt. De tocht terug was erg nat en doorweekt kwamen we in het hotel. Eten,drinken en naar bed. Het was een enerverende dag .