van Russell naar Whatuwhiwhi

Van Russell naar Whatuwhiwhi.

We zijn aan de Westcoast van het Noordereiland. Er is een boom omgewaaid en we staan hier midden op de weg in een heftige onweersbui. Het slechte weer heeft ons dan eindelijk bereikt. Hierover meer in het volgende verslag. Eerst maar eens verslag doen van gisteren.

Een regenachtige dag was voorspeld. Op tv zagen we beelden van het schiereiland Coramandel waar  gedeelten zijn overstroomd en mensen zijn geevacueerd. Maandag waren we nog daar. De eerste actie na de gebruikelijke routine was het opzoeken van onze regenjassen. Gedurende de nacht was er al veel gevallen. Voor we Russell verlaten gaan we nog even kijken bij de aanlegsteiger voor het voetveer. De zon is te zien in een gedeeltelijk bewolkte lucht. Dit gaf een mooie belichting van de omgeving. De veerpont bracht ons weer aan de overkant waar we onze weg vervolgenden. Naar Kerikeri was het een bekende weg. Daarna gingen we streeds noordelijker tot we bij de Doubtful Bay kwamen waar we de afslag naar het Karikari schiereiland namen. Het landschap was een combinatie van moeras,weiland en duinen. Voordat we  doorreden naar de camping gingen we eerst even checken of we het adres van onze afspraak voor de komende avond juist hadden. Dat bleek zo te zijn. Het uiteindelijke doel was Whatuwhiwhi top ten holiday park gelegen aan het strand. een mooie locatie weer. De cabin kreeg 2,5 van de 5  sterren want  ze hadden voor maar voor  3 personen een bed gereserveerd , de vierde moest op een slaapbank. We wisten toen nog niet wat ons de volgende dag te wachten stond. Even snel installeren en vervolgens lunch in de Karikari wijn estate. Een uitstekende lunch, seafoodchowder in een broodje , erg lekker , net zoals de salade met kip en de pizza. Mooie locatie met prachtig uitzicht op de zee en nog steeds droog en zonnig, zelfs warm. Van alle mooie stranden in de omgeving kozen we het strand voor onze deur . We huurden een kajak. Jacques en ik gingen dat maar eens proberen. Dat leek goed te gaan maar toen we al een aardig eindje op weg waren lagen we er opeens naast. Een golf die we niet hadden gezien kiepte ons om. We kregen het niet voor elkaar om er weer in te komen zodat we een heel stuk moesten zwemmen naar de kant. Maar we gaan het niet opgeven, even goed opletten met de de golven en gaan. Een leuke activiteit om te doen.

Opgefrist en wel gingen we naar Joost en Robin met wie we hadden afgesproken. Joost is sinds een aantal jaren huisarts in Kaitaia . Ik ken hem omdat hij mijn huisarts was in Den Haag  en omdat we samen trainingen bij de Vuurvlinder hebben gedaan. Robin is zijn vriendin met wie hij in 2009 eerst naar Australië en later naar NZ is gegaan. Joost vertelde dat in het gebied waar zij wonen veel armoede kent die vooral de Maori's treft. Armoede, werkeloosheid, alcohol en drugsgebruik en ongezonde leefstijl  zorgen voor veel gezondheidsproblemen. Obesitas, diabetes en hart en vaatziekten zijn veel voorkomende aandoeningen onder de Maori's. De witte (Europese) bevolking denkt dat ze lui en werkschuw zijn. Onder deze groep "blanken" wordt ook veel gedronken en veel geklaagd. De bereidheid onder beide groepen om dingen te veranderen is niet zo groot. De Maori's niet omdat ze in een achterstandssituatie zitten en de blanken niet omdat het ze te weinig interesseert. De bereidheid om bijvoorbeeld te gaan stemmen in de regio is ongelofelijk laag omdat niemand gelooft in de politiek en dat er iets daadwerkelijk gaat veranderen. Wat ik hier beschrijf is niet de waarheid maar mijn interpretatie van wat ik hoor, lees en zie. 

Robin is bezig om in Kaitaia een sportcomplex met zwembad van de grond te krijgen.Robin is tegen de hierboven beschreven  houding in, een handtekening actie begonnen waarbij ze zoveel respons kreeg dat de lokale autoriteiten dat niet konden geloven. Hoe dan ook , er gaat een sport centrum komen. Wie nog geld wil geven ter ondersteuning kan dat nog doen , alle geld is nog niet bij elkaar.

We hebben lekker gegeten in hun mooie grote huis met rondom olijfbomen die door de eigenares van huis en land worden verbouwd. Na het eten hebben we een wandeling naar en over het strand gemaakt. "Ons strand" was op loopafstand maar we waren met de auto en gingen mee naar het huis terug waar we nog even hebben geluisterd naar de belevenissen van Robin en Joost. In het donker hebben we de camping weer gevonden en de dag geëindigd met een wijntje. Het was een dag die uiteindelijk, tegen de weersverwachting in , mooi en warm was.