Na alle natuur een stukje historie

De reis vandaag ging van Whangarei naar Russell in de Bay of Islands. Een relatief korte afstand waar we  2 uur over  zouden doen. Vandaag hebben we een regendag met een temperatuur die zeer aangenaam is, 25 graden. Maar de combinatie van beiden zorgt voor een klamme broeierige atmosfeer. We worden al aardig bedreven in het in en uitpakken de laatste dagen. We slapen niet meer in de camper maar hebben elke dag een cabine, de ene keer met keuken en badkamer en 2 slaapkamers , de andere keer weer wat minder luxe . Maar beter dan de hitte in de camper Na bellen , plassen , laatste controle of alles aan boord is en nog een keer plassen kunnen we weg. Eerst naar de Whangarei Falls een 24 meter hoge waterval. Een fotogenieke plek. Jacques had in gedachten dat we naar Kerikeri moesten. Waarom wist hij niet en omdat het niet op de route lag lieten we dat maar links liggen. Ergens halverwege besloten we om een scenic route te nemen want we hadden tijd genoeg. En zo kwamen we in Kawakawa, waar een openbaar toilet is dat is gemaakt door Friedensreich Hundertwasser die van 1975 tot zijn dood in 2000 hier woonde. Zijn enige werk op het zuidelijk halfrond. Na een koffiepauze tegenover het beroemde toilet gingen we verder. Na enige tijd passeerden we het bordje Mission House in Waimate nord en omdat het tijd was voor wat historie gingen we naar dit historische bouwwerk

Hier zijn de eerste Europeanen een missiepost begonnen. Het doel was om de landbouwmethoden van de Maori's te verbeteren, Ze hadden hiervoor een stenen opslagschuur gemaakt in Kerikeri. Deze eerste missionaris was ene mijnheer Clark die 16 kinderen had. Op zich wel een een goede zet om de opdracht gaat heen en vermenigvuldigt u zo letterlijk te nemen als je een nieuw eiland wil bevolken met je eigen soort. In het museum waren enkele van zijn woonvertrekken te zien met zijn bed, een doopjurk van het eerste Europese in NZ geboren kind. Als je uit zijn raam kijkt zie je afgeleefde half kale eik die hij in pak hem beet 1820 van een engelse eikel heeft laten groeien. Toen de Europanen kwamen waren er nog geen wegen. De eerste weg liep vanuit de voordeur van het huis naar Kerikeri. De maoris gebruikten kano's om zich te verplaatsen en over saddles, droegen ze hun kano's naar een ander water. De kerk naasst het huis is nog in gebruik als kerk en op het kerkhof zijn graven van mannen die in een gevecht tussen Maori's onderling en met Europeanen. We waren de enige bezoekers van het huis en kregen ongevraagd een rondleiding van een aardige dame die zou moeten stoppen. Kerikeri moest na al deze informatie dan toch ook bekeken worden. Dat viel eerst wat tegen. Er was niets te zien wat ergens anders ook niet was.Dan maar lunchen in een Israelisch restaurant dat Jeruzalem heette. Het oude historische centrum lag 1,5 km van het commerciele centrum. Mooi gesitueerd aan de rivier ligt het eerste stenen gebouw van NZ The Stone Store. De tuin en het boven gelegen Maori dorp ook mooi. Ineke ging er letterlijk van ondersteboven. Ze viel nadat ze werd aangevallen door een rugby bal. Knie geschaafd , pleister en kusje erop en klaar. Op naar Russell. Hiervoor moesten we in Opua op de veer om over te steken naar Russell. Aan de overkant kwamen we in een leuk dorp met prachtige huizen en met de sfeer van een dorpje op een waddeneiland. Snel geinstalleerd in de cabin voor de overnachting en dan een wandeling naar het dorp waar we in hotel the Duke of Marlborough een drankje gingen doen. De avond werd binen doorgebracht vanwege de regen. Jacques was helemaal gelukkig want er was een elektrische wok, die de aanleiding werd voor een mogelijke aanpassing in onze keuken thuis. Om de regen niet zo goed te horen werd er iets meer wijn geschonken dan de andere dagen.