Van claustrofobie naar ruimtevrees.

Hoeveel Wildenbeesten kunnen er in een 4 persoons familie camper. Ik weet nu dat ze met een familie ouders en 2 kinderen onder de 150 cm bedoelen. De dames boven, de heren beneden als uitgangspositie. Nadat we geïnstalleerd waren en de eerste dromen zich openbaarden werd Joke bevangen door een soort claustrofobie aanval die te begrijpen was. Hoofdeind verplaatsen hielp niet. De zwaargewichten dan maar boven en hopen dat de bodem het houdt. Dat bleek zo te zijn. Opnieuw slapen dan maar weer. Maar een beweging van de een wordt geregistreerd door 3 anderen. De slaaprust was niet opperbest. Midden in de nacht een plaspauze waar iedereen bij betrokken is. Maar wel een prachtige natuurcamping waar de vogels, de dieren,de zon de maan de sterren zo vlakbij en tastbaar zijn. Geen ramp om wakker te liggen. Om 7 uur zijn Joke en ik opgestaan om een ochtendwandeling te doen. De heuvel op ,naar het Chinese dorp ( het filmdecor) Een goed begin van de dag . Daarna wassen ontbijten en pleite. Op weg naar Tineke en Karin. Een leuk weerzien na 35 jaar. Ze wonen 25 jaar in NZ. Werken als verpleegkundige in ziekenhuizen in Christchurch. Tineke is actief bij de vrijwillige brandweer en Karin als schapendrijver. En dan nog hun huis en 5 paarden 3 honden en een flinke property om voor te zorgen. Na de koffie bij hen gingen we met wat reistips op weg naar lake Tekapo. De reis ging via de Thomas track richting mount Somers naar Geraldine alwaar een pitchstop werd ingelast. Deze route was nogal saai. Het eerste stuk leek op het Nederlandse landschap. Het laatste deel ging via de inland sscenic route. Na Geraldine ging het via Fairly en via de Burkes pas naar lake Tepako. Inmiddels was het gaan regenen. En omdat dit zo was gingen we maar borrelen wat een positieve invloed had op de stemming. Het eten koken ging rap en binnen de korte tijd waren we klaar voor met de dag. Maar dat was om 20 uur. Te voeg om te slapen. Een avondwandeling langs het meer dan maar .De avondzon zorgde voor mooie belichting, Mijn vader vertelde 2 dingen na zijn reis met mij naar Nieuw Zeeland. Ten eerste vond hij het prachtig, vooral om te zien hoe zijn zus daar woonde, en hij had best nog wel een keer willen gaan maar het was hem te lang vliegen. Ten tweede was het hem opgevallen dat ze in Nieuw Zeeland allemaal zo vroeg naar bed gaan wat hij niet gewend was. En dat klopt  want ook wij lagen om 22 uur in bed ondanks de uitdaging die het slapen in de camper met vier mensen is.