Van Haast naar Frans Joseph

Van Haast naar Frans Joseph.

We hadden haast om uit Haast weg te komen en niet alleen vanwege de woordspeling maar ook vanwege de onaantrekkelijkheid van de camping en de vlliegen. Dat laarste argument was zo lek als een mandje want wat we tot nu toe hadden meegemaakt met die vliegen viel in het niet bij wat nog zou komen. We zouden langs de westcoast gaan die bekend staat om regen en sandflies. Na 15 minuten de eerste stop bij een strand waarvan me even de naam is ontschoten. Hier was een wandeling door een moeras en naar het strand. Het moeras liet een mooi stukje flora van het moerasgebied zien. Op het strand veel aangespoeld en door de zee bewerkt hout. Dit is trouwens kenmerkend voor de hele kust hier. Wat zo bijzonder is dat je op rechts of links van je , al naar gelang van welke richting je op loopt heb je naast je het strand en de zee en aan de andere kant native rainforest en op de achtergrond de bergen met besneeuwde toppen en gletsjers. Op school moesten we vroeger een tekening maken over hoe ons land is ontstaan en dat de gletsjers ons land hebben gevormd. De zee de opstijgende warmte die boven het land regen in de bergen sneeuw en gletsjerijs. Al dat water van regen en smeltijs gaat via stroompjes en rivieren en komt uiteindelijk in de zee terecht. Het neemt puin, steen en zand mee en zo werd ons land gevormd. En dat alles zie je hier op een relatief klein overzichtbaar gebied gebeuren. Na een verblijf van een klein uurtje ging het verder om na 15 minuten weer te stoppen bij Knights point. Dit was alleen om even te kijken en een foto sessie. Maar de echte stop was vlak bij Lake Moeraki . Er was hier een wandeling na Monro Beach . Veertig minuten door het tainforest , zonder rain , gelukkig. We kwamen op wat een van de mooiste stranden van Nieuw Zeeland . Dit is de plek waar pinguins broeden. Een mooie wandeling met een mooi doel. De pinguins lieten zich niet zien, maar er waren mooie schelpen op het strand. De wandeling duurde anderhalf uur heen en terug en leverde een goed bijdrage voor onze stappenteller. We beloonden onszelf met een een lunch. En weer verder op weg naar de gletsjers. Fox galacier is de eerste. Deze heb ik 20 jaar geleden ook gezien. Het was schokkend om te zien hoe ver het eindpunt van de gletsjer zich heeft teruggetrokken in 20 jaar. De gletsjer is grijs en modderig maar de lichtshow van wolken en zon op het ijs maakten het een mooi schouwspel. Jacques en ik hebben de wandeling na het eindpunt van de gletsjer. Na deze wandeling was het klaar voor vandaag. Er stond nog 1 opdracht twe wachten en dat was op zoek na een krop sla. Die was in dit dorp niet t.e vinden. De camping was al geboekt. De mensen aan de receptie waren nieuw en dat was duidelijk te merken. Het werk kostte nogal wat moeite en werd met 1000 excuses goed gepraat. Maar het is vakantie, zij doen hun best dus wat zoud'en we klagen. Dit keer hadden we een cabin gehuurd zodat Joke en Ineke in een bed konden slapen en er meer ruimte in de cabin was. Zoals we met zeilen gewend zijn wordt elke aankomst na het sfmeren gevierd met een drankje en een sjippie. En voor vandag hadden we ter ontspanning de bescikking over een hot tub . Gevieren zijn we even in die kookpot gaan zitten. Onze vermoeide spieren konden zich ontspannen na al dlat wandelen en klimmen.