Strandplezier , klimtocht en autocross.

De dag begon met het bewonderen van de zonsopkomst aan het strand van Pukehina. En hoe vaak maak je dat nou mee, dus ging ik er om 7 uur uit om te gaan kijken. Norbert kwam me even gezelschap houden. Zo dicht bij de zee te wonen is toch heel bijzonder. Na het ontbijt gingen we naar het punt waar het water van de zee een estuarium inloopt. Er stond een sterke stroming die mijn zwemkunst te boven ging. Ik dacht de kleine oversteek te kunnen maken. Er waren al een paar lifeguards bezig met hun wekelijkse training, Hardlopen en zwemmen was een onderdeel van die training. Alles onder toezicht van een smachtende vrouw met hoed en telefoon die op het punt waar zee en binnenmeer samenkomen als een lorelei de lifeguards stond te lokken. En dan was dit niet eens mijn zus Joke. Die had later op de dag weer een jonge lifeguard gestrikt voor een foto. Het was een ochtend van ouderwets strandplezier met zwemmen, schelpen zoeken en kijken bij de vissers die met hengel vanaf de vloedlijn grote vissen vangen.

Na een goede lunch die door Louise was bereid gingen we op weg naar Mt. Maunganui voor een actieve middag o.l.v. Norbert en in gezelschap van Kevin. Mount Maunganui is ontstaan doordat hij uit de zee gerezen is door een aardbeving. Dit is te zien door de schelpen die je vindt in de grond waarop schapen grazen. Een mooie berg van waaraf we een prachtig uitzicht hadden over de Bay of Plenty en Tauranga en de haven van deze stad, die de grootste is in de  omgeving. Het strand onderaan de mount en de bijbehorende badplaats is het populairste strand van NZ bij jongeren. Er was een wedstrijd voor  branding surfen voor schoolkinderen op het strand. Mooi om naar te kijken. Bij zo'n badplaats hoort natuurlijk flaneren en dat gebeurde ook. Anders dan in Europa waar de kleding die je draagt belangrijk is. Hier zijn het de tattoos. Al etend konden we deze bewonderen.

Voor de avond had Norbert een bijzondere activiteit nl. een autocross en wel de NZ kampioenschappen. Via zijn dochter Tayla had Norbert kaarten kunnen krijgen en wij waren de gelukkigen die mee mochten. Zelf zou ik het niet verzinnen , maar zoals dat gaat wanneer je life toeschouwer bent, het is veel leuker dan wanneer je het op tv ziet, Het lawaai van de motoren , de geur, het opspattende grint en stof. Een leuke ervaring. Twee van de winnaars waren vrouwen, dat is weer een teken van al die stoere vrouwen hier.

Het was een mooie dag met prachtig weer en eindigde onder een mooie sterrenhemel. Mochten jullie ooit overwegen om naar NZ te gaan , vergeet dan dit deel van het land niet en vraag Norbert om informatie voor mooie bijzondere plekken. Misschien laat hij je wel de grootste kiwi van NZ zien